Metody Ruchu Rozwijającego wg W. Sherborne i Shantala w Domku Puchatka

W Domku Puchatka pracują dwie fizjoterapeutki, które przeprowadzają z dziećmi zajęcia gimnastyczne z wykorzystaniem metody Ruchu Rozwijającego według W. Sherborne oraz u niemowląt masażu Shantala.

Metoda Ruchu rozwijającego W. Sherborne

Metoda ruchu rozwijającego została opracowana przez angielską fizjoterapeutkę

i nauczycielkę Weronikę Sherborne. Głównym założeniem metody jest stymulowanie rozwoju dziecka przez kontakt emocjonalny, fizyczny i ruch wspomagany słowem, rytmem i muzyką. Celem metody jest rozwijanie przez ruch świadomości swojego ciała, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi, nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu, a wraz z tym ogólne usprawnianie ruchowe dziecka.

W. Sherborne uważa, że przez ćwiczenia dziecko poznaje swoją siłę, możliwości ruchowe, a dzięki temu częściej przejawia inicjatywę i staje się bardziej twórcze. Ćwiczenia oparte są na naturalnych potrzebach dziecka zaspokajanych w formie zabawy z rodzicami, opiekunem lub partnerem. Podczas zajęć dzieci ćwiczą z partnerami na podłodze w pozycjach niskich.

Wśród ćwiczeń metody możemy wyróżnić sześć grup:

1. Ćwiczenia rozwijające świadomość swojego ciała.

Poznawanie części ciała, ich ruchu i właściwości przez ruch i dotyk.

2. Ćwiczenia świadomości przestrzeni.

Poznanie przestrzeni otaczającej dziecko, orientacja w niej i dzielenie jej z innymi.

3. Ćwiczenia „Z”.

Dziecko uczy się współpracy z innymi podczas ćwiczenia z partnerem. Nauka opieki nad drugą osobą, bycia potrzebnym i odpowiedzialności za partnera.

4. Ćwiczenia „przeciwko”

Ćwiczenia rozwijające siłę, jej poznanie i wyczucie oraz sprawność ruchową poprzez ćwiczenia przeciwko partnerowi.

5. Ćwiczenia „razem”

6. Ruch kreatywny

Dziecko uczy się współpracy, partnerstwa, podziału ról, opanowywania lęku i emocji.  Rozwija się u dziecka poczucie bezpieczeństwa i zaufania do partnera.

Terapeuta dostosowuje swój konspekt zajęć do propozycji dziecka. Poprzez zabawy dziecko poznaje otoczenie, zdobywa zaufanie do siebie i innych, a tylko wtedy, gdy czuje się bezpiecznie, może stać się twórcze.

Wyżej wymienione grupy ćwiczeń dobieramy według stanu i możliwości dziecka, przy czym ćwiczenia można łączyć. Należy pozwolić dziecku na przejęcie inicjatywy podczas zabaw, by to ono wedle własnych zainteresowań było ich inicjatorem.

Metoda Weroniki Sherborne wywiera duży wpływ na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka, szczególnie w zakresie orientacji w schemacie własnego ciała oraz twórczego podejścia do życia. Istotny wpływ ma także na sferę motoryczną dziecka, podnosząc jego ogólną sprawność ruchową. Zaletą metody jest także jej duża dostępność  –  ćwiczenia mogą być wykonywane w każdych warunkach – nie są wymagane żadne przyrządy pomocnicze.

Masaż Shantala

Masaż Shantala jest starożytną techniką masażu niemowląt oraz dzieci, opisany w 1976 roku przez francuskiego położnika, pisarza i fotografa Frédéricka Leboyera w książce „Shantala. Tradycyjna sztuka. Masaż dzieci”. Pochodzi z Indii, skąd trafił do Stanów Zjednoczonych i Kanady, a stamtąd do Holandii. Regularne masowanie dziecka ma pozytywny wpływ na dziecko, jak również na matkę czy inną osobę wykonującą masaż.

Główne zasady przy wykonywaniu masażu to:

– ściśle określona kolejność wykonywania masażu, każdy ruch podczas masażu jest powtarzany 3 – 4 razy.

– Ruchy w masażu są wykonywane wolno, płynnie, zdecydowane, spokojnie, z lekkim naciskiem.

– Czas trwania masażu powinien wynosić od 5 do 15 minut.

– Masaż kończy się trzema ćwiczeniami, które również są powtarzane 3 – 4 razy.

Działanie masażu Shantala dla dziecka: rozluźnia mięśnie, pomaga w uregulowaniu snu, poprawia trawienie, wycisza, odpręża, uspokaja, podnosi odporność organizmu, stymuluje układ hormonalny, stymuluje rozwój układu nerwowego, wzmacnia odporność na stres, tonizuje pracę układu oddechowego oraz serca, wzmacnia rozwój motoryki dziecka, podnosi świadomość własnego ciała, wytwarza poczucie bezpieczeństwa.